Column 18 november 2020: De regenboog als sterk signaal

Een aantal jaar geleden las ik met enige verwondering een ingezonden brief in een plaatselijke krant. Het bekende regenboog zebrapad in Berkel Centrum werd als onnodig en verwarrend gezien. De LHBTI-gemeenschap moest volgens de briefschrijver maar gewoon normaal doen. Dat gold overigens ook voor iedereen die mensen met een andere genderidentiteit dan het binaire man/vrouw-construct óf geaardheid anders dan de heteroseksuele een warm hart toedraagt. Hoewel daar natuurlijk een kern van waarheid in zit – deze mensen zijn normaal, dus doen in principe ook gewoon normaal – is het aan de andere kant helaas niet zo dat iedereen een andere genderidentiteit, genderexpressie of geaardheid dan de dominante als zijnde normaal erkent.

Zo bleek eens te meer toen vorige week de minister van onderwijs er akkoord mee leek te zijn dat reformatorische scholen(gemeenschappen) ouders vragen een identiteitsverklaring te ondertekenen waarmee zij een homoseksuele levenswijze – wat dit ook moge zijn – afkeuren. Een dag of twee later bond de bewindspersoon in, na verontwaardiging over diens uitspraken in de Kamer en binnen de ministerraad. Het recht op vrijheid van onderwijs (een belangrijk recht overigens) kan/mag immers niet prevaleren boven artikel 1 van diezelfde Grondwet: ‘Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook, is niet toegestaan.’

Als docent sociaal werk en onderwijsontwikkelaar op het thema inclusie doceer ik samen met mijn collega’s al in jaar één van de opleiding aan onze studenten onze samenleving te zien met oog voor de diversiteit die deze kenmerkt. Uniciteit van de mens staat binnen dit pluralistisch geheel centraal. Wij behandelen thema’s met betrekking tot uitsluiting en de gronden waarop mensen uitgesloten worden van de samenleving. Een complexe samenhang van in artikel 1 genoemde kenmerken, economische factoren en het toeval – we kunnen immers niet kiezen in welk ‘nest’ en als welk mens wij geboren worden. Dit is mensen in veel gevallen dan ook niet aan te rekenen en al helemaal geen grond om iemand op af te wijzen.

Als lid van de Adviesraad Sociaal Domein kan ik niet anders dan verheugd zijn met het feit dat bijna de voltallige gemeenteraad van Lansingerland zich schaart achter het initiatief toe te treden tot de Nederlandse Regenbooggemeenten. De gemeente geeft hiermee het duidelijke signaal af dat iedereen, ongeacht geslacht, genderidentiteit, genderexpressie, seksuele geaardheid of wat dan ook welkom is in Lansingerland en wij staan voor een gekleurde samenleving waarin, wees gerust, ook voor cisgenders een plaats is.

Thijs de Back
Lid ASD Lansingerland